Tajniki natury umysłu

W jodze umysłu podkreśla się różnicę pomiędzy pojęciowym, konceptualnym umysłem a jego naturą, która określa się mianem otwartej świadomości. Świadomość to niemyślenie, a otwarta świadomość – jak mówią mistrzowie medytacji – to rozpoznanie fundamentalnego, zawsze obecnego naturalnego umysłu, który jest jak czyste, rozświetlone niebo.

Jak pisze Tenzin Wangyal Rinpocze w książce Przebudzanie świętego ciała. Tybetańska joga oddechu i ruchu. „nasza prawdziwa natura jest niczym bezkresne niebo, które przenika nieskończone światło. „Światło” oznacza naszą świadomość rozpoznającą otwartą przestrzeń istnienia. Kiedy połączymy się z przestrzenią istnienia w chwili jej rozpoznania , w pełni zjednoczymy się z samym sobą. Jesteśmy w domu. Przestrzeń istnienia i światło świadomości są ze sobą zjednoczone. Jedność przestrzeni i światła wyraża się pojęciem otwartej świadomości.

Otwarta świadomość to nasze wewnętrzne źródło. Wszystkie pozytywne właściwości, takie jak miłość, współczucie, radość i bezstronność, wypływają spontanicznie z tej przestrzeni i nie mogą zostać zakłócone przez zmieniające się warunki zewnętrzne.”

Stopniowe zapoznawanie się z tym stanem stanowi ścieżkę medytacji wielu tradycji duchowych Indii i Tybetu. Tę bardzo subtelną świadomość, pozwalającą nam odkryć naturę umysłu, zasłaniają nasze myśli i destrukcyjne emocje, złe nawyki i rozproszenie.

Poprzez pracę z energią i energią oddechu oraz dzięki medytacji możemy owe zaciemnienia usunąć, a nawet przekształcić je w pozytywne właściwości. Poza pojęciowa czysta świadomość, której mocą jest kreatywność, pozwala odkryć w swoim wnętrzu źródło, z którego wypływają owe pozytywne właściwości.

Praca z umysłem

Umysł i jego sposób funkcjonowania bez wątpienia należy rozpatrywać w kategoriach świadomości i energii, ponieważ pozbawiona energii świadomość zanika, a z kolei energia nieukierunkowana przez świadomość rozprasza się. Można przyjąć założenie, że świadomość i energia są nierozdzielne. Idąc dalej tym tokiem rozumowania, dochodzimy do wniosku, że myśli i emocje stanowią jakby powierzchnię naszej świadomości i zawdzięczają swą różnorodność zawartej w niej energii. Zatem, gdy oczyścimy świadomość, automatycznie zostanie oczyszczony strumień naszej energii – i odwrotnie.

Na ogół jesteśmy świadomi swoich myśli, wiemy czego dotyczą, a nawet mamy ich wyobrażenie. Wyobrażenia z kolei pozwalają snuć opowieści na ich temat, a umysł wyciąga z nich logiczne wnioski i tworzy nową opowieść. I tak bez końca – koło się zamyka. Istnieje energia, która wywołuje myśli. By przerwać błędne koło, powinniśmy bardziej skupić się na energii, która owe myśli podtrzymuje i tworzy nawykowe (karmiczne) schematy, niż na nich samych. Nauki Wschodu wyraźnie mówią, że umysł w rzeczywistości unosi się na wietrze (subtelnej energii), a kiedy uda się ten wiatr pochwycić świadomością, da się nim pokierować. Tak więc łącząc się z wewnętrznym „wiatrem”, można uchwycić umysł, oczyścić go z destruktywnych emocji i innych negatywności i skierować we właściwą stronę…

Źródło: z książki: Bioterapia wczoraj i dziś; Jerzy Strączyśnki