„Etapy rozwoju duchowego” – artykuł internetowy

Wchodząc na ścieżkę poszukiwania prawdy, uświadomisz sobie z czasem, że istnieją pewne etapy duchowego rozwoju. Są to określone poziomy, odróżniające się od siebie stopniem rozumienia i postrzegania rzeczywistości.

Nikt nie zaczyna swojej nauki od uniwersytetu. Najpierw musi udać się do szkoły, gdzie zacznie poznawać podstawy. Później przyjdzie czas na wyższą edukację. Podobnie jak w szkole, tak i w duchowości możemy wyróżnić swego rodzaju „klasy”, które musimy ukończyć, zanim znajdziemy się wyżej. To może wydawać się zanadto sformalizowane, ale wcale takie nie jest. Rozwój duchowy porównałbym raczej do wewnętrznej ewolucji, naturalnego procesu kształtującego człowieka zgodnie z tym, czego zdoła się nauczyć.

Oto krótkie przedstawienie etapów rozwoju duchowego.

1. Wiedza

Praktyka duchowa zaczyna się zazwyczaj od kogoś, kto przekazuje nam informacje na temat właściwego postępowania lub czytania odpowiednich tekstów. Dobrym przykładem takiej osoby jest Jezus czy Budda. Oboje byli wspaniałymi nauczycielami duchowymi, którzy starali się przekazać swoją wiedzę. Ich słuchacze mogli jednak zdobyć tylko intelektualne zrozumienie zasad, według których powinni praktykować duchowość. To jest pierwszy krok – zbieranie informacji.

2. Wiara

Po otrzymaniu wiedzy, uczeń zwykle nie jest w stanie jej zweryfikować; musi uwierzyć swojemu mistrzowi na słowo. Może przeprowadzać eksperymenty, ale w sferze ducha trudno o miarodajne wyniki. Może również poddawać nauczyciela próbom, dopytywać się o najdrobniejsze szczegóły i analizować jego odpowiedzi. Koniec końców, uczeń na tym etapie może tylko uwierzyć bądź odrzucić nauki mistrza. Wykształca pewne określone przekonania, oparte na tych elementach, które zdołał zrozumieć (ludzie zwykle pojmują na tym etapie tylko część zdobytej wiedzy).

3. Praktyka duchowa

Po tym jak zrozumiemy, dlaczego powinniśmy rozpocząć praktykę duchową lub uwierzymy w jej słuszność, przystępujemy do aktywnego korzystania z posiadanej wiedzy. Przestajemy eksperymentować, by potwierdzić nauki mistrza. Zaczynamy działać z intencją rozwijania samych siebie.

4. Doświadczenie duchowe

Dzięki regularnej praktyce, zaczynamy zbierać duchowe doświadczenie. Im większe doświadczenie, tym bliżej następnego poziomu, czyli…

5. Zrozumienie

Duchowe doświadczenie wzmacnia nie tylko ducha, ale również umysł i ciało. Jego skutkiem jest pogłębiające się rozumienie natury rzeczy i samego siebie. Człowiek może w pełni zaufać swoim osądom i ma odwagę podążać właściwą ścieżką. W rezultacie poświęca coraz więcej czasu na praktykę duchową, co z kolei przyczynia się do jeszcze większego zrozumienia. Coraz więcej tajemnic wszechświata zostaje odkrytych. Z czasem znikają wszelkie ograniczenia intelektualne.

6. Duchowe odczuwanie

Dochodząc do tego poziomu, człowiek wykracza poza umysł i wiedzę. Zaczyna po prostu wszystko odczuwać. Staje się w pełni świadomy bycia jednością z całym stworzeniem. Nie postrzega już siebie jako odrębnego bytu. Łączy się z Bogiem i odczuwa go we wszystkich aspektach rzeczywistości oraz w swoich codziennych zajęciach.

7. Pełne oddanie się

Tuż przed ostatnim etapem rozwoju duchowego pojawia się stan, w którym człowiek całkowicie poddaje się swojej prawdziwej naturze. Odrzuca wszystkie iluzje i pragnienia, mogące go zniewolić. Staje się prawdziwie wolny. Stąpa po ziemi lekko i bez zwątpienia. Zazwyczaj jest wówczas postrzegany jako wybitny mędrzec, prorok, a nawet zbawiciel. Jego nauki są dla wielu niezrozumiałe, a czasem wręcz bluźniercze. Są jednak w stu procentach prawdziwe.

8. Samorealizacja

Określana jest również mianem oświecenia, zbawienia i wieloma innymi słowami, które znajdziesz w świętych tekstach całego świata. Nazwa nie ma jednak znaczenia. Nie przywiązuj się do niej.

Człowiek osiągający ten etap rozwoju duchowego, ostatecznie łączy się z Bogiem (wszechświatem, tao czy jakkolwiek to nazwiesz). Nie mogę opisać tego stanu, ponieważ jeszcze go nie osiągnąłem. Zaznaczę tylko, że żaden człowiek znajdujący się na Ziemi nie osiągnął go za życia. Prawdziwe oświecenie oznacza połączenie z całym wszechświatem. Ludzkie ciało przestaje być potrzebne i jako takie zostaje unicestwione.

W Biblii opisano wniebowstąpienie Jezusa, które najprawdopodobniej było obserwowanym przez świadków momentem doznania oświecenia. W tej (jakże pożądanej przez wszystkich adeptów rozwoju duchowego) chwili następuje zmiana formy istnienia. Człowiek przestaje być istotą z krwi i kości; porzuca swoje ziemskie ciało. W pełni jednoczy się z Bogiem i cały wszechświat staje się jego ciałem.

Co dalej?

Na zakończenie chciałbym zwrócić twoją uwagę na pewną kwestię. Dość istotną, moim zdaniem. Otóż praktykując duchowość, z pewnością spotkasz wielu ludzi twierdzących, że osiągnęli oświecenie. Są to wszelkiej maści nauczyciele duchowi, guru, wokół których często skupiona jest spora grupa oddanych wyznawców.

Pamiętaj: natura samego oświecenia sprawia, że człowiek nie może żyć już na Ziemi w normalnym ludzkim ciele. Oświecenie oznacza pełną przemianę.

Ilekroć więc spotkasz kogoś twierdzącego, że jest oświecony… nie wierz mu. Nie twierdzę, że ten człowiek jest kłamcą. Być może po prostu nie rozumie natury praktyki duchowej. Może mieć dobre intencje, a w jego słowach odnajdziesz wielką mądrość – mimo to nadal nie jest oświecony. Sam fakt życia na Ziemi (w ludzkim ciele) jest dowodem na to, że musi się jeszcze wiele nauczyć, zanim osiągnie „najwyższy” poziom rozwoju duchowego.

Jeśli natomiast spotkasz człowieka aktywnie poszukującego wyznawców i czcicieli, omiń go szerokim łukiem. Skoro zależy mu na posiadaniu sympatyków, z całą pewnością dawno już zboczył z właściwej ścieżki duchowego rozwoju. Pójście za nim byłoby brzemiennym w skutki błędem.

Twoim zadaniem nie jest naśladowanie innych, lecz rozwijanie siebie. Praca nad tym, by stać się jak najlepszym człowiekiem. Przy czym nie jest to cel, a efekt uboczny całej wykonanej pracy. Powinna ona przede wszystkim sprawiać ci radość i budować pewność siebie. Jeśli jest inaczej, coś robisz niewłaściwie. Porzuć więc swoje schematy i poszukaj nowej drogi.

Ważne!

W tym artykule poznasz etapy rozwoju duchowego. Nie chciałbym jednak, żebyś uległ iluzji hierarchiczności tych etapów. To nie jest tak, że jeden jest lepszy od drugiego. Każdy reprezentuje pewien sposób doświadczania i rozumienia wszechświata. Jest niezbędny i nieunikniony na ścieżce istnienia.

Jeśli będziesz kategoryzować ludzi ze względu na ich „poziom” duchowy, popełnisz jeden z największych błędów, jakie można zrobić. Nikogo nie szufladkuj. Możesz skrzywdzić zarówno innego człowieka, jak i samego siebie.