7 DUCHOWYCH ZASAD DAVIDA R. HAWKINSA

„Sposób” duchowego rozwoju poprzez świadomość jest w istocie nieskomplikowany i prosty. Podstawową właściwością jest postawa, w której nie patrzymy na życie jak na sytuację, z której czerpiemy korzyści, ale jak na możliwość nauki, którą zapewniają nawet najdrobniejsze zdarzenia w życiu. Duchowa postawa sprawia, że jesteśmy przyjacielscy, dobrzy i przychylni całemu życiu – pisze dr David R. Hawkins w książce „OKO W OKO Z JAŹNIĄ”, dzieląc się praktycznymi wskazówkami dla adeptów duchowej ścieżki.

Oto kilka z nich:

1. Zrozum, czym jest pokora

Pokora jest postawą, świadomością ograniczeń umysłu i powierzchowności. Rośnie w nas świadomość, że życie jest filtrowane przez percepcję, i że to, co ma miejsce, to są głównie postawy i percepcje, a nie samoistne, zewnętrzne realia.

Poważny duchowy adept musi zrezygnować z samozwańczej roli kogoś, kto osądza, poprawia, kontroluje, kieruje, zmienia świat i wyraża opinie na każdy temat. (…) Każdy człowiek po prostu wypełnia swoje przeznaczenie; pozwól mu to robić. Dzięki takiemu oderwaniu przekonamy się, że większość ludzi czerpie zadowolenie z melodramatu dziejącego się w ich życiu.

2. Staraj się dawać miłość, zamiast ją otrzymywać

Większość ludzi wierzy, że miłość jest czymś, co dostajemy, że jest emocją, że trzeba na nią zasłużyć i że im więcej jej damy, tym mniej nam zostanie. Jest dokładnie na odwrót. Miłość to postawa, która zmienia nasz sposób doświadczania świata. Dzięki niej, zamiast odczuwać dumę, stajemy się wdzięczni za to, co mamy. Wyrażamy naszą miłość, kiedy uznajemy innych i ich wkład w nasze życie i nasz komfort. Miłość nie jest emocją, tylko sposobem bycia i odnoszenia się do świata.

3. Wybierz dobrą rolę i pogląd na życie

Surowe światopoglądy nie sprzyjają rozwojowi duchowemu. Nawet jeśli są „słuszne” lub „uzasadnione”, duchowy poszukiwacz nie może sobie na nie pozwolić. Musimy zrezygnować z luksusu zemsty czy cieszenia się „wymierzaniem sprawiedliwości”, kiedy przeprowadza się egzekucję rzekomego mordercy. Za pogwałcenie podstawowych duchowych zasad trzeba zapłacić wysoką cenę.

Duchowy poszukiwacz potrafi przejrzeć iluzję i dlatego rezygnuje z roli sędziego. Nikt „nie wymiga się od kary”, jak ludzie z oburzeniem protestują. Dzięki metodzie testowania mięśni można szybko stwierdzić, że wszechświat nie przeocza nawet najdrobniejszej rzeczy; dosłownie, każdy włos jest policzony, a każdy wróbel, który spadł na ziemię, został dostrzeżony. Żadne życzliwe słowo nie umyka niezauważone. Wszystko jest na zawsze zapisane w polu świadomości.

4. Porzuć poczucie winy

Poczucie winy jest próbą kupienia sobie zbawienia, manipulowania Bogiem i uzyskania wybaczenia przez cierpienie. Te postawy biorą się z błędnego pojmowania Boga jako wielkiego mściciela. Myślimy, że bólem, cierpieniem i pokutą złagodzimy Jego słuszny gniew. W rzeczywistości jest tylko jedna właściwa „pokuta” za złe uczynki, a jest nią zmiana.

Zamiast potępiać negatywne, wybieramy pozytywne. Postęp i zmiana wymagają więcej wysiłku niż odczuwanie winy, ale jest to właściwsza reakcja. Jak widać na Skali Świadomości, Wina znajduje się bardzo nisko, a Bóg jest na samej górze. Zatem, pogrążanie się w poczuciu winy na dole pola świadomości nie wyniesie nas na szczyt. Pokora oznacza, że własne życie postrzegamy jako ewolucję duchowej świadomości.

5. Działaj z ochotą

Ochota jest zarówno podstawą całego rozwoju duchowego, jak i sukcesu w życiu. Oznacza puszczenie oporu i znajdowanie radości w pójściu na całość. Przykre samopoczucie wynika z oporu, a kiedy opór znika, zostaje zastąpiony uczuciami siły, pewności i radości.

W każdym dążeniu jest punkt oporu, który staje się przeszkodą. Kiedy go pokonamy, dążenie nie wymaga już wysiłku. Często odkrywają to sportowcy, a także pracownicy fizyczni. Nagle uwalnia się ogromna energia i pojawia się niemal oświecony stan, w którym wszystko dzieje się samo z siebie. Jest spokój, pogoda ducha i bezruch.

Wyczerpana balerina lub robotnik są bliżsi odkrycia Boga, niż im się wydaje. Świadomość obecności Boga jest poprzedzona poddaniem się. W zen mówi się, że niebo i piekło są oddalone o milimetr. Często w najgłębszej rozpaczy ego puszcza i cały kryzys zmienia się w możliwość duchowego odkrycia.

6. Zrozum, że „prawda” zależy od kontekstu

Prawda jest czymś względnym, a nie absolutnym. Wszystko jest prawdziwe tylko na pewnym poziomie świadomości. Na przykład, wybaczenie jest czymś chwalebnym, lecz na dalszym etapie widzimy, że tak naprawdę nie ma niczego do wybaczenia. Nie ma „drugiego”, któremu trzeba wybaczyć. Każde ego jest tak samo nierzeczywiste, łącznie z naszym. Percepcja nie jest rzeczywistością.

7. Unikaj fałszywych guru

Nie sposób przecenić tego zalecenia. Naiwny duchowy nowicjusz łatwo ulega wpływowi zewnętrznych oznak pozycji i reputacji duchowych postaci i charyzmie tych, którzy mają wielu wyznawców. Bez duchowej uważności zaawansowanych stanów świadomości poszukiwacz duchowy jest pozbawiony przewodnictwa, a popularność zamąca zdolność osądu.

Cechami charakterystycznymi prawdziwych nauczycieli są pokora, prostota, miłość, współczucie i spokój. Za przekazywanie prawdy nie pobiera się opłat, bowiem nauczyciel nie interesuje się pieniędzmi, osobistą władzą czy korzyścią. Dla prawdziwego nauczyciela jest nieistotne, czy inni zostaną jego wyznawcami albo dołączą do duchowej grupy lub organizacji. Działania i duch prawdziwego nauczyciela są pełne gracji.”

Post z profilu Agnieszka Czujko ♥️